Δίνομαι,Δίνεσαι;

Μια τελευταία ματιά
Γρήγορη,αγχωμένη
Στα κλεφτά σε χαιρετώ
Και φεύγω μακριά
Κλείνομαι σε ένα μπουντρούμι
Δίνομαι αργά,αργά
Μα το νιώθω πως στερεύω
Δεν έχω τύπους να υπολογίσω
Και δεν υπολόγισα να δοθώ
Μια φλόγα σιγόκαιγε και φούντωνε ξαφνικά
Μα πια στερεύει,καίει ανήσυχα
Όπως ανήσυχα στριφογυρνά στους δρόμους το μυαλό
Όπως ανήσυχα ο άνεμος,μου φυσά τραγούδια λυπημένα

Το μονοπάτι είναι μπροστά,απλώνω μια ανάσα να αγγίξω την σιωπή σου
Η λογική σου ήταν τρελή και μ'άρεσε να με παρασέρνει
Μα πλέον είναι λογική και η ανάσα μου πεθαίνει
Μακάρι ανώδυνα να 'φευγες,μακάρι να κρατήσεις την ψυχή
Μακάρι τ'όνειρο ν'άξιζε αν η ψυχή χαθεί

Δίνομαι.Δίνεσαι να χαθούμε πέρα απ'τα φώτα,το άγχος,τις καμπάνες,τα ψέματα,τα σύνορα,την ίδια τη γη που πατάμε;
Είναι μεγάλα τα όνειρα κι εγώ ουτοπικός,μα με αυτά προχώρησα,μ'αυτά μένω ζωντανός...

Της Αλήθειας Σας Το Ψέμα

Της αλήθειας σας το ψέμα γνώρισα.
Απόρησα τί κάνει έναν άνθρωπο να φθαρεί.
Τί στ' αλήθεια ωθεί μια κοινωνία στην καταστροφή.
Δε ζω εδώ,δεν έζησα εδώ.
Ζω σ'ένα όνειρο μα πιο αληθινό
Απ'τον κόσμο που χτίσατε με έναν κάλπικο θεό
Ποιος θεός είναι εδώ;
Στ'αλήθεια απορώ...
Γρανάζια μηχανής σκουριασμένης,χαλασμένης,λόγω του χρόνου φθαρμένης...
Αλήθεια τί περιμένεις την αλήθεια τους να δεις;
Είναι γεμάτη ψέμα και σ'αυτό μην απορείς.
Ένα χέρι υψωμένο,να φωνάζει λευτεριά,σε μια χαμένη γη κρυμμένο,τόσα δάκρυα μπροστά...
Τόσα δάκρυα αγάπη μου που σου αλλάξαν τη μορφή,μα εγώ θα πολεμάω να σε κρατήσω ζωντανή.
Κι αν η αλήθεια τους θολώσει της καρδιάς μου την αλήθεια
Να ξέρεις δε σ'έχω προδώσει είναι μια παλιά συνήθεια...
Ένα κύκνειο άσμα ενός ερωτευμένου ονειροβάτη
Που πολλοί το χαρακτήρισαν ως μια οφθαλμαπάτη
Όνειρα Γλυκά Αγάπη Μου