Ανοικτή Επιστολή-Εσύ

Εσύ,
Που χαθήκες;Που είσαι τώρα που σε χρειαζόμαστε;Γιατί κρύβεσαι;Γιατί φοβάσαι;Κάτω στην πόλη λέει σκότωσαν ένα παιδί...Σκότωσαν εσένα,σκότωσαν το παιδί σου,σκότωσαν τα όνειρά σου,σκότωσαν την αξιοπρέπειά σου,σκότωσαν την ανθρωπιά...Κι εσύ...Εσύ που είσαι τώρα;Πότε θα έρθεις με τους τρελούς που στήνουν χορούς να χορέψεις;Πότε θα φωνάξεις δυνατά; : Υπάρχω!Με ακούτε;Υπάρχω είμαι ζωντανός!Πότε θα λυτρώσεις την πιο κρυφή σου επιθυμία για αληθινή ζωή;Χτες έπρεπε να δράσεις,μα τότε θεωρούσες πως έχεις χρόνο...Σήμερα;Σήμερα οι αυταπάτες συνεχίζουν να τρώνε το είναι σου;Σήμερα συνεχίζει η στάχτη να σου καλύπτει τα μάτια;Ακόμα σε "τυφλώνουν" οι ψηφιακές τους οφθαλμαπάτες;Ακόμα το σκέφτεσαι;Ακόμα φοβάσαι;

Ένα μόνο πράγμα σου εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου:Να είναι επιλογή σου το τέλος του φόβου σου κι όχι αναγκαιότητα...Ξέρεις εσύ...
Μας σκότωσες άλλη μια φορά,
Ελεύθερος Στοχαστής

ΨΥΧΙΚΗ ΕΠΑΦΗ

Ένα στίγμα,μέσα μου,τόσο βαθύ...
Τόσο ζωντανό,κάτω από το φως σε βλέπω.
Πέρασε η ώρα...Τόσο σκοτάδι που δε βλέπω τα βήματά μου.
Μα εσύ δεν ξέρεις από ώρες.Έρχεσαι.Απρόβλεπτα,αθόρυβα.
Σα μια μαγική μελωδία στο πουθενά.Έρχεσαι.
Καρφώνεις λέξεις μες στο μυαλό μου,μιλάς με την καρδιά μου.
Και τότε αποκτά νόημα.Γνωρίζω που πατώ...Θυμάμαι.
Έρχεσαι,φεύγεις κι έγω;Εγώ ζω.Ζω με εσένα μέσα μου.
Κάποιες φορές έχεις μορφή ανθρώπινη,κάποιες ονειρική.
Σίγουρα μου δίνεις δύναμη.Μα με καλείς και στον αλλόκοτο χορό σου.
Γεμάτος χρώματα,φωνές, που σπάνε το σκοτάδι.Σε νιώθω κοντά.
Κι όσο χάνομαι σε σένα,τόσο η ψυχή μου σε νιώθει...
Χάνεται κι αυτή σε ένα ταξίδι που κρατά λίγο,μα ποτέ δε θα της είναι αρκετό.
Κι ανάμεσα στα μάτια σου βλέπω πάθος,κι αυτό με φλογίζει,με παρασύρει.
Τολμώ να σε αγγίξω,τολμώ να σε φιλήσω.Ξάφνου η σιωπή σπάει.
Ένα γέλιο και φεύγεις...Και γω περιμένω...Περιμένω την επόμενη,ψυχική μας επαφή.